Familieopstelling in de praktijk

Hij is 36 jaar oud, heeft last van een burnout. Hij doet altijd vreselijk zijn best. Hij ligt ontspannen op de bank ontspant zich nog dieper mbv wat ontspannende craniotechnieken.
Dan gaan we kijken: hij stelt zijn hele familie ( visueel) op.

De vierde zoon
Hij is de vierde zoon. Hij stelt zich voor dat hij naast zijn 3 broers staat en zijn ouders staan tegen over hen.
Hij kijkt in de ogen van zijn vader en ziet dat zijn vader hem niet echt kan zien zoals hij is.
Als ik hem vraag wat dat met hem doet, moet hij huilen. Hij beseft dat hij nog altijd aan het vechten is om door zijn vader  ‘gezien te worden zoals hij is’. Hij doet vreselijk zijn best om zich aan te passen en zijn vader te laten zien dat hij, net zoals zijn broers, een goede zoon is.

‘Word even helemaal je vader’
Langzamerhand beseft hij dat hem dat niet gaat lukken. Hij is anders, is meer een gevoelsmens en kan niet voldoen aan de normen van zijn broers en vader. Nu vraag ik hem zich te verplaatsen in zijn vader: word even helemaal je vader. Hij voelt hoe moeilijk zijn vader het heeft gehad en hoe hij zich staande heeft gehouden door niet te veel te voelen en vooral waarde te hechten aan prestaties.
Hij heeft nu meer begrip voor zijn vaders keuze.

Gevoel van respect
Terug op zijn eigen plek, laat ik hem zeggen tegen zijn vader: “Ik ben je vierde zoon, ik ben anders, ik ben niet zoals mijn broers, dat kan ik niet.” Hij heeft eerst moeite om het uit te spreken, maar het lukt hem toch. Hij ziet dat zijn vaders ogen enigszins verwonderd kijken, zijn vader snapt het niet echt, maar er is wel een gevoel van respect.

‘Ik ga nu mijn eigen weg’
Dan laat ik hem zeggen: “Dank je wel voor mijn leven. Ik ga nu mijn eigen weg”
Na afloop moet hij alles even laten zakken. Het lucht zichtbaar op, hij hoeft nu niet meer altijd zijn best te doen